Hoe kunnen we het tij keren? (Jolanda Langeveld)

Mijn dochter wordt groot. Ze is geslaagd en start met een vervolgstudie. De eerste rijles komt eraan en ze is druk met haar bijbaan. Ik denk nog vaak terug aan de eerste keer dat ik haar naar het kinderdagverblijf en later naar de basisschool bracht. En aan alle andere fases die er zijn geweest. Ik vond het fijn om ze met vriendinnen te bespreken. Wat is de beste zindelijkheidsaanpak? Hoe gaat het op de kleuterschool en hoe vinden de kinderen hun weg? Waar kun je ze mee helpen op de middelbare school en waarmee niet? Als ik terugkijk, is het gelukkig best goed gegaan en kunnen we inmiddels ook als gezin over veel onderwerpen praten.

Andere tijd    

Ik ben niet jaloers op ouders met kinderen die nu opgroeien. Het is een compleet andere tijd. Kinderen worden continu geprikkeld door sociale media en direct contact is er maar weinig. Jongeren vinden het moeilijk om te bellen en contacten te leggen. Terwijl bellen en ontmoeten in mijn tijd de normaalste zaak van de wereld was. Niet alles was vroeger beter, maar wat ik nu zie vind ik zorgelijk: het stijgende aantal kinderen in de jeugdhulp, de zware probleemsituaties en echtscheidingen die uitlopen op vechtscheidingen. En natuurlijk de oplopende kosten.

Uitgebreid aanbod     

Wat gaat er mis? Het aantal kinderen dat hulp nodig heeft ligt nu veel hoger dan vroeger. Terwijl we in Lisse juist veel geïnvesteerd hebben. Denk aan sport en beweging, trainingen en cursussen via ons Centrum van Jeugd en Gezin en gesprekken met de praktijkondersteuner jeugd bij de huisartsen. Andere voorbeelden zijn het echtscheidingsspreekuur, aanbod via het wijkteam of de jeugdzorg en Vila Pinedo voor kinderen van ouders in scheiding of gescheiden ouders. Toch nemen de problemen toe, net als de vraag naar professionele hulp en met name gespecialiseerde jeugdzorg.

Oorzaken     

Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn. Zijn er zoveel problemen bij gekomen die om een speciale aanpak vragen? Is het onze maatschappij? Kunnen we nog wel iets oplossen? Hebben we zelf problemen die we moeten aanpakken? Kunnen we een korte crisis in onze relatie niet meer aan en denken we al snel ‘tabee’? Durven we geen grenzen te stellen? Hebben of maken we te weinig tijd? Of werkt de hulp die er is niet? Kortom, ik heb heel veel vragen.

Verandering nodig     

Begrijp me niet verkeerd: gelukkig gaat het met heel veel van onze Lissese kinderen en gezinnen goed. Maar juist het deel waarmee het niet goed gaat groeit en daar maak ik mij zorgen over. Er is een verandering nodig en daar werken we hard aan. Ik ga me daar de komende tijd meer in verdiepen. Heeft u tips of wilt u ervaringen delen? Mail me dan gerust. 

Jolanda Langeveld, wethouder
j.langeveld@lisse.nl