Ga naar de inhoud

Oogappels (Jolanda Langeveld)

De dagen rond kerst en oudjaar brachten wederom veel regen en donker weer. Het is al een paar jaar een goed excuus om eens ongegeneerd series te kijken. Dit jaar werd het de serie Oogappels. Deze serie heeft de Gouden Televizier-Ring gewonnen en dat maakte mij nieuwsgierig. Het gaat over diverse gezinnen en er komen allerlei zaken aan bod die heel herkenbaar zijn. Onze kinderen zijn onze oogappels, maar dat betekent niet dat alles gemakkelijk gaat. De gezinnen worstelen met relaties, opvoeden, schoolprestaties en noem maar op.

Het nieuwe normaal

Wat ook heel duidelijk naar voren komt is, wat tegenwoordig ‘normaal’ is. Zoals de hele dag met social media en onze telefoon bezig zijn. Maar is dat echt normaal? Dat gesprek wordt in Lisse ook steeds meer gevoerd. Zo is het Fioretti College in Lisse dit jaar begonnen met het weren van de mobiele telefoon. Ook in de pauzes is het gebruik van de telefoon niet meer toegestaan. Het idee erachter is om weer in contact te komen met elkaar en om te kunnen leren zonder afleiders. Het is best een stap, maar ik denk een goede. In mijn eigen schooltijd vonden we het heel normaal om met elkaar af te spreken in de pauze om gezellig met elkaar te eten en te kletsen. Ik ben heel benieuwd of dat oude normaal weer het nieuwe normaal kan worden.

Worstelingen

Terug naar de serie Oogappels. Je ziet de worsteling van pubers met prestaties op school, grenzen ontdekken en de vraag wat ze van hun leven gaan maken. Het lijkt normaal, zeker op social media, dat iedereen het hoogst haalbare bereikt en dat het leven over rozen gaat. Maar zo normaal is dat niet. Wat haalbaar is, is voor eenieder anders. En als het thuis niet lekker loopt, heeft dat invloed op hoe je in je vel zit en hoe je presteert. Wat moet je dan doen als ouder? Je kunt blijven pushen, je kunt wat meebewegen of je hebt het te druk en ziet het niet. In de serie komt het allemaal heel dik aangezet voorbij, maar het zet hoe dan ook aan het denken. Het leven gaat niet vanzelf en we zijn gelukkig ook allemaal anders.

Noodzakelijk

Het is belangrijk om voldoende veerkracht te hebben en om te ontspannen. En het is goed om af en toe als gezin te bespreken hoe het gaat. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar wel noodzakelijk. Ook dat laat de serie mooi zien. Met elkaar praten is iets wat ikzelf normaal vind. Over de opvoeding, relaties en omgaan met problemen, maar ook over zaken als respect voor eigendommen en voor de natuur. En ik vind dat iedereen dat thuis zou moeten doen. Volgens mij wordt onze wereld dan een stukje mooier, ook voor onze oogappels. Hoe denkt u daarover?  

Jolanda Langeveld, wethouder

j.langeveld@lisse.nl

Ga naar het begin